Beliau dalam posting terbarunya bercakap soal trend baru dalam industri musik; music tax. Saya tidak mahu sentuh soal cukai musik ini lagi.
Dengan menunjukkan beberapa trend dalam industri musik sekarang seperti;
1) majoriti pendengar memilih untuk muat turun musik mereka dari servis file sharing, walaupun ditawarkan alternatif untuk muat turun secara sah dengan mudah. File sharing hampir-hampir tiada kos kepada pendengar musik.
2) kebanyakkan syarikat rakaman besar sudah membatalkan DRM, kerana pelbagai sebab : kos, tidak efektif.
3) Mustahil untuk syarikat rakaman saman semua pengguna file sharing.
Maka, beliau menyimpulkan model baru menjual musik ialah penganjuran konsert secara live oleh promoter. Musik berekod hanya dibuat untuk tujuan promosi dan diedarkan secara percuma menggunakan internet.
Model lain yang saya nampak digunakan di asia masih mengekalkan penerbitan CD. Saluran menjual musik berekod tadi ditukar kepada mobile. Banyak CD yang diterbitkan di Indonesia dan China, meletakkan iklan muat turun ke dalam telefon bimbit di muka belakang kotak CD itu. Saya fikir ini juga respon penerbit kepada masalah cetak rompak.
Bezanya kali ini, mereka membiarkan sahaja edisi cetak rompak beredar asalkan iklan muat turun telefon bimbit tadi di kekalkan di muka belakang kotak CD itu. Pencetak rompak secara tidak rasmi mencari saluran distribusi kepada penerbit disini.
Secara dasarnya, penerbit mendapati bahawa semakin lama semakin sukar untuk menguatkuasakan hakcipta. Ini sedang berlaku dalam industri musik.
Bagaimana pula jika masalah ini mula berlaku dalam industri buku?
Dengan menunjukkan beberapa trend dalam industri musik sekarang seperti;
1) majoriti pendengar memilih untuk muat turun musik mereka dari servis file sharing, walaupun ditawarkan alternatif untuk muat turun secara sah dengan mudah. File sharing hampir-hampir tiada kos kepada pendengar musik.
2) kebanyakkan syarikat rakaman besar sudah membatalkan DRM, kerana pelbagai sebab : kos, tidak efektif.
3) Mustahil untuk syarikat rakaman saman semua pengguna file sharing.
Maka, beliau menyimpulkan model baru menjual musik ialah penganjuran konsert secara live oleh promoter. Musik berekod hanya dibuat untuk tujuan promosi dan diedarkan secara percuma menggunakan internet.
Model lain yang saya nampak digunakan di asia masih mengekalkan penerbitan CD. Saluran menjual musik berekod tadi ditukar kepada mobile. Banyak CD yang diterbitkan di Indonesia dan China, meletakkan iklan muat turun ke dalam telefon bimbit di muka belakang kotak CD itu. Saya fikir ini juga respon penerbit kepada masalah cetak rompak.
Bezanya kali ini, mereka membiarkan sahaja edisi cetak rompak beredar asalkan iklan muat turun telefon bimbit tadi di kekalkan di muka belakang kotak CD itu. Pencetak rompak secara tidak rasmi mencari saluran distribusi kepada penerbit disini.
Secara dasarnya, penerbit mendapati bahawa semakin lama semakin sukar untuk menguatkuasakan hakcipta. Ini sedang berlaku dalam industri musik.
Bagaimana pula jika masalah ini mula berlaku dalam industri buku?
Ulasan
Indsutri buku hari ini. Sumber kewangan utama dari jualan buku, manakala bacaan naskhah ( contoh: maskara, bangsar ) sebagai aktiviti promosi. Adakah ia akan terbalik juga suatu hari nanti?